بررسی میزان کم خونی و کم خونی فقرآهن در استان لرستان طی سال ۱۳۷۷

سابقه و هدف: کم خونی فقرآهن مهمترین اختلال تغذیه ای با عوارض شناخته شده می باشد. شیوع متفاوت آن و نیز عدم بررسی وضعیت آن در استان لرستان موجب گردید تا این تحقیق به منظور تعیین شیوع کم خونی و کم خونی فقرآهن در کودکان کمتر از 5 سال استان لرستان طی سال 1377 انجام گیرد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر با روش توصیفی (descriptive) بر روی تعداد 1225 نفر با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای صورت پذیرفت و هموگلوبین کمتر از 11 به عنوان کم خونی و فریتین سرم کمتر از 12 میکروگرم در لیتر به عنوان کم خونی فقرآهن منظور و نقش عوامل سن و سابقه ابتلا به بیماری های انگلی در بروز کم خونی در نمونه های مورد بررسی تعیین و فاصله اطمینان آن با احتمال 95% در کودکان کمتر از 5 سال استان لرستان برآورد شد. یافته ها: تعداد 97 نمونه، حاضر به همکاری نگردیدند. از 1128 نمونه مورد بررسی، میزان هموگلوبین 1.4±12.2 گرم در دسی لیتر، شیوع کم خونی 31.6% و شیوع کم خونی فقرآهن 26.5% بود. در 84% افراد مبتلا به کم خونی، کم خونی فقرآهن وجود داشت. بیشترین کم خونی فقرآهن در سنین 6 تا 18 ماه مشاهده گردید. سابقه ابتلا به بیماری انگلی در 75.3% کودکان وجود داشته و میزان کم خونی فقرآهن در این کودکان بیشتر از کودکان بدون سابقه بود. نتیجه گیری: کم خونی و کم خونی فقرآهن در استان لرستان جدی می باشد و از هر سه کودک یک نفر مبتلا به کم خونی هستند. تحقیقات بیشتر برای شناخت عامل یا عوامل اصلی و نیز تحقیقات تجربی برای شناخت بهترین راه مبارزه با این عارضه را توصیه می نماید.